Aller au contenu

bandit

Èn årtike di Wiccionaire.
Dobès rfondowes
bandit bandiy

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « bandit », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
bandit bandits

bandit omrin

  1. cabê, måfjheu.
    • Li rlidjon dvins nosse cwårtî,
      Serè todi respectêye ;
      On n' voerè pus nou bandit,
      Nou bribeu, ni nole solêye. — HFbl, Li kuré d'sain viçain, 1843 (fråze rifondowe).
    • BERNALMONT. - Blessî ?
      VICTOR. - Deus feyes : ene feye a Saragosse, al tiesse, d' on côp d' pougnård hiné e traite pa on bandit, ene nute, tot montant d' gåre… L' ôte feye, cial å molet, avå l' groûlante Rûsseye. Joseph Mignolet, "Al bèle fontinne, comèdèye è treûs-akes", 1924, p.49 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : O4

Ratournaedjes

[candjî]
bandit
  • Francès : bandit (fr)

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
bandit bandits

bandit omrin

  1. bandit (mot scrît eyet prononcî e francès come e walon).
    • Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.