boigne

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « boigne », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje[candjî]

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin boigne boignes
femrin padrî boigne boignes
femrin padvant boigne boignès

boigne omrin et femrin

  1. k’ a pierdou èn ouy.
  2. (pa stindaedje do sinse) k’ a n’ drole d’ aleure, tot djåzant d’ ene sacwè.
    • Ene boigne måjhone. Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
    • On s’ kissèche co portant ; çou qui fai nosse grand mâ,
      C’è d’tote sôrt di boigne saint qu’on tribole è l’ poroche :
      Onque ni ratind nin l’aute, on s’ riwène à fièstî ;
      Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.
  3. (imådjreçmint) ki n’ a pont sinse, ådfwait d’ ene sacwè ki s’ dit.

Ratourneures[candjî]

  1. ostant esse boigne k’ aveule
  2. tos boignes contes : çoula n' a ni rime ni rame.
  3. tchaire d' on boigne so èn aveule

Parintaedje[candjî]

(minme sourdant etimolodjike)

Mots d’ aplacaedje[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

boigne

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
boigne boignes

boigne omrin et femrin

  1. onk (ene) k’ a pierdou èn ouy.