båre
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| båre | båres |
båre femrin
- baston d' fier.
- I s' ridinguént ås båres di fier.
- On dit k' l' årzeye a wagué et k' a rçût ene båre di fier so s' tiesse. — MFab, "Li hatche di bronze" (1937), p. 50 (fråze rifondowe).
- -Kimint a t i morou ?
-Li nute passêye d' on côp d' matrake ou bén d' båre di fier
— Paul-Henri Thomsin, ratournant Maigret èt l’danseûse d’å Gai-Moulin, 1994, p. 11 (fråze rifondowe).
- (mot d’ djeu) sôre di djeu.
- (mot d’ medcén) må d' vinte.
- Dispu å matén, dj' a ene båre å stoumak.
- (mot d’ meteyo) longowe nûlêye.
- Cwand l' solea s' coûtche dins ene båre, c' est po ploure — G103, diné e francès p. 82 (fråze rifondowe et rarindjeye).
Ratourneures
[candjî]- a båre (foirt å foirt, del minme foice)
Parintaedje
[candjî](minme sourdant etimolodjike)
