cmon

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Alofômes di k(i)- / co-
Plinne cogne Lidje-Årdene
(betchete sipotchåve)
Cogne Nameur-Tchålerwè
(betchete nén spotchåve)
Sipotcheye cogne Lidje-Årdene
kimon comon cmon

Etimolodjeye[candjî]

Spotcheye cogne di kimon et comon.

Prononçaedje[candjî]

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin cmon cmons
femrin padrî cmene cmenes
femrin padvant cmene cmenès

cmon omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. kimon u comon, après ene voyale.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
kimon / cmon kimons / cmons

cmon omrin (vî vî mot)

  1. kimon u comon, après ene voyale.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.