croufieus

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « croufe » (avou candjmint d’ voyale) avou l’ dobe cawete « -ieus ».

Prononçaedje[candjî]

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin croufieus
femrin padrî croufieuse croufieuses
femrin padvant croufieuse croufieusès

croufieus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k' a ene croufe.
    • Si croufieus coir, portant si tene, a l' air do pezer so ses greyès pates. Ses plomes, d' on måssî blanc, sont totè dhåmonêyes, et s' tiesse e-st a mitan disploumêye, foice d' aveur stî dsonnêye a côps d' betchLouis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 68 (fråze rifondowe).
    • Il esteut må poirtant et croufieus pus sovint k' a s' toû Paul Renson (fråze rifondowe).

Parintaedje[candjî]

Sinonimeye[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes[candjî]

k' a ene croufe