dijhea
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
Bodje « dijh » avou l’ cawete « -ea »
Prononçaedje[candjî]
- AFE :
- diferins prononçaedjes : /diː.ˈhɛː/ /diː.ˈhæː/ /diː.ˈhja/ /diː.ˈʒa/ /diː.ˈʒja/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /diː.ˈʒja/
- Ricepeures : di·jhea
Sustantif[candjî]
| singulî | pluriyal |
|---|---|
| dijhea | dijheas |
dijhea omrin (vî mot)
- (mot des cinsîs) dressaedje eshonne di dijh djåbes di dinrêye dressêyes dins les tchamps, po co souwer divant d’ esse tcherieyes.
- Fåt mete a dijheas divant k’ i n’ plouve. — Motî d’ Cînè.
- Les dijheas sont stampés sol campagne. — Motî Gilliard.
- Adon, gn aveut bråmint des ptits cinsîs ki fjhént co l’ awousse cåzumint al mwin. Fåtchî, fé les djåbes, les astamper et fé des. — Georges Michel.
- I s’ cotroye dins l’ air ki l’ rabresse, dins l’ esté ki waite pal finiesse di ses dijheas. — Émile Gilliard.
- Ine bone odeûr d’osté montéve foû dès dîhês d’ frumint; hâre et hôte, dès grantès plaques di pétrâtes et d’ fôrèdjes fît dès vètès tètches— Jean-François Renkin, On dîmègne, 1896.
- Dismetant, li cinsî, foirt et droet come ene åbe,
Louke dressî les dijheas fwaits d' årdjintêyès djåbes
— Louis Lagauche, "L' inmant", L' awousse, (1947), p. 81 (fråze rifondowe).
Sinonimeye[candjî]
(FE1 a « dizeau »)
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Pwaire minimom[candjî]
/diː.ʒa/ : dijha (do viebe « dire »)
