Aller au contenu

djuner

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : ddjuner.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « ieiunare » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) djune
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) djunez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) djunans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) djunnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) djunrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) djunéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) djune
pårt. erirece (dj’ a, vos av) djuné
Ôtes codjowaedjes come bouter

djuner

  1. (v. sins coplemint) ni nén magnî sol tins d' ene termene.
    • Li ci k' overe ni sondje waire nén a djuner. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Bon cour ni pout minti", p.74 (fråze rifondowe).
  2. (v. sins coplemint) (mot d’ rilidjon), (mot d’ medcén) ni rén magnî po des råjhons rlidjeuses ou dzo l' ôre d' on méde.
    • Li Bon Diu a djuné cwarante djoûs. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Djuner par ôre do docteur. Motî Forir (fråze rifondowe).
  3. (v. sins coplemint) moens magnî, si spani di sacwants féns mets so l' cwareme.
    • Djuner tot l' cwareme. Motî Forir (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. fé djuner : meskeure l' amagnî.

Parintaedje

[candjî]

Contråve

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

[candjî]
ni nén magnî sol tins d' ene termene
ni rén magnî po des råjhons rlidjeuses, dzo l' ôre do docteur
moens magnî, si spani di sacwants féns mets so l' cwareme