marén

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « mar- » ‎(« mer ») avou l’ cawete « -én ».

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
marén maréns

marén omrin

  1. (no d’ mestî) ome ki boute so on batea.
    • Roger Prigneaux, on scrijheu e walon, î a dmoré lontins, come marén.
    • «salut en de kost», c' est ene dijhêye ås maréns k' endalént el mer, et risker d' aveur des contråves vints.
    • Sacwants omes ont ene miete pierdou leu tiesse, etur zels on marén bedje k' abandna l' batea tot djhant simplumint k' i raléve e Beldjike.

Parintaedje[candjî]

Sinonimeye[candjî]

naivieu

Ratournaedjes[candjî]

ome ki boute so les bateas

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin marén maréns
femrin marene marenes

marén omrin (come addjectif djondrece, todi metou padrî l’ no)

  1. a vey avou l' mer.
    • Si mwaisse bouye c' est di corwaitî l' evironmint marén del Mer do Nôr.
    • Li Daenmåtche fourit ene pouxhance marene k' ava des contwers e l' Afrike coûtchantrece.
    • Li Mîtrinne Mer ni rprezinte ki 1 åcint del sitindêye des mers mins edjîstrêye 4 a 18 åcint des sôres di biesses marenes k' i gn a sol Daegn.

Ratournaedjes[candjî]

a vey avou l' mer