n’ onk l’ ôte

Walon (Rifondou)[candjî]

**Dobès rfondowes**
n’ onk l’ ôte		nonlôte

Advierbire[candjî]

n’ onk l’ ôte (nén candjåve)

onk + sinse d' ene divancete + l' ôte.
onk di l' ôte.
- Il ont passé tertos, nos tåyes,
  Et chorer, s' cobôrer, chamter,
  Prinde li plaece di n’ onk l’ ôte
  Dispu todi — Émile Gilliard (fråze rifondowe).
- (Gn aveut) Ene masse di djins ki s' porminént
  Ki so les pîs d' n’ onk l’ ôte rotént — Lucyin Mahin, ratournant Maurice Carez dins El piou imbicieus.
onk djondant l' ôte.
- Et cwand i lzî arive di travayî dins des pårts di bwès djondant n’ onk l’ ôte, i s' ritrovèt bén troes côps sol djournêye — André Henin (fråze rifondowe).
onk shuvant l' ôte.
- N a des côps k' les tchets ont des djonnes troes côps sujhant n’ onk l’ ôte — Jean-Jacques Gaziaux, Des gens et des bêtes (fråze rifondowe).

Notule d’ uzaedje[candjî]

Li ratourneure n' egsiztéve ki dizo cogne «n-on l'ôte» e 20inme sieke. On a ptchî cisse cogne ci («n' onk l' ôte») après ene divancete, po l' omrin. Po l' uzaedje sins dvancete, eyet pol femrin, come «*n' ene l' ôte» ni shonne nén awè stî d' uzaedje, on årè meyeu «nonlôte».