Aller au contenu

prijhnî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « prijhon » (avou spotchaedje del cawete « -on ») avou l’ cawete «  ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin prijhnî prijhnîs
femrin prijhnire prijhnires

prijhnî femrin

  1. (djustice) li ci k' est reclôs e prijhon.
    • A ! Ci-la ki n’ sait nén çou k’ c’ est d’ esse elaxhî,
      Çou k’ c’ est d’ esse prijhnî, cwand on cmince a prinde veye. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.45, “Agnuss” (fråze rifondowe).
    • Cwand dji m' voe prijhnî des bijhes et des djalêyes
      Et k' i m' fåt bén viker come el fwait l' sodoirmant,
      Mi cour djereye do rpinde å lon ses evolêyes
      El sôlante florixhåjhe des prumîs tins crexhantsLouis Lagauche, "L' inmant", Li cité des Aclots, (1947), p. 131 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
onk k' est reclôs el prijhon