rouyete

Walon (Rifondou)

Sustantif

| rouyete [f.n.]

1. (mot d' bokion) gros boket d' tronce, po rfinde.
   • Les valets ont findou ås cougnets avou l' merlin; Zande elzî aveut apresté des belès droetès rouyetes, ki n' plént må d' schetler — Lucyin Mahin.

Etimolodjeye: bodje rouy- (rowe) ki n' egzistêye nén tot seu, avou l’ cawete « -ete ».