sipîter

Walon (Rifondou)

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

sipîter u espîter / spîter [v.c.]

1. magnî l' pî d' ene muraye, tot djåzant d' ene aiwe. F. saper.

2. fé toumer (ene sakî), tot lyi bouxhant dins ses pîs. Il ont lûté eshonne; s' i n' åreut nén yeu spîté s' camaeråde, il åreut yeu stî djus (Goffinet, ramexhné pa J. Haust). F. déséquilibrer d'un croc en jambes.

Disfondowes: s(u)piètè, s(u)pîter, s(i)pîter, (è)spîter. Coinrece Payis do Tchestea.

Etimolodjeye: bodje "pî", dismimbrante betchete s- 1 (côper l' pî).