Aller au contenu

vicåve

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « vik- », bodje B do viebe « viker » avou l’ cawete « -åve ».

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin vicåve vicåves
femrin padrî vicåve vicåves
femrin padvant vicåve vicåvès

vicåve omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki pout viker.
    • L' efant ki n' a nén set moes n' est nén vicåve Motî Forir (fråze rifondowe).
  2. dins ene fråze di noyaedje k' on pout viker avou.
    • Ci n' est vicåve po nolu d' edurer des si laidès rascråwes Rawete do Motî Gilliard (fråze rifondowe et rarindjeye).

Sinonimeye

[candjî]
k' on pout sopoirter, sovint dins ene fråze di noyaedje

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
ki pout viker
k' on pout viker avou

viable. Disfondowes: vicauve, vicâve, vicaule, vicâle, vicâbe. vivable, . "." (Sin. £eduråve£, £sopoirtåve£).