Aller au contenu

årsin

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

latén ardens (broûlant), cawete -in (pitit broûlant cayet).

Sustantif

[candjî]

årsin omrin (vî mot d' sårteu, di fådeu)

  1. cene (cinde) provnant des waezons råyîs al hawe pazès sårteus, et broûlés dins des forneas.
    • Li feu dveut djôkiner, cure tot doûçmint, po-z ariver a fé on gros hopea d' årsins — S. Fontaine (fråze rifondowe).
    • On cmaxhive on pô l' årsin, pu on l' sitåréve tot avå l' årtû, al schoupe — S. Fontaine (fråze rifondowe).
    • To ristraméves les årsins so t' sårtaedje: c' esteut on pôve umusse.
  2. bwès ki rexhe del moye di fåde, et ki n' est nén bén tourné a tcherbon d' bwès.
    • On discatchive li moye di fåde: t' aveus l' bea tcherbon, et t' aveus les årsins: c' esteut do tcherbon må fini Lucyin Mahin (fråze rifondowe).
  3. (stindaedje) plaece k' a stî broûlêye po esse sårtêye. rl a: Årsumont. F. brûlis.

Sipårdaedje do mot

[candjî]

Coinrece Årdene, Fagne (Payis d' Chimai).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :