Aller au contenu

ôrioû

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : ôrioûle.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « aureolus » (coleur d' ôr) avou l’ cawete « -oû »; li bodje vénreut di çk' on frotéve li må avou on rond d' ôr.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ôrioû ôrioûs

ôrioû omrin

  1. (mot d’ medcén) efouwaedje del raecinêye d' on ci.

Sinonimeye

[candjî]
boket d’ a

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
efouwaedje d' on ci Loukîz a : ôrioûle