ûtinne

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje «ût», avou l’ cawete « -inne ».

Sustantif

singulî	pluriyal
ûtinne	ûtinnes

ûtinne femrin (cåzu todi singulî)

1. troke di ût sacwès, trope di ût sakîs.
   • Li poule, c' est ene biesse ki vike el mér, avou ene ûtinne di bresses k' ele plake après ses proyes po ls apicî.
2. a pô près ût.
   • On l' a miné a l' ospitå di Hanôve, et il a viké ene ûtinne di djoûs (Achille Lavis).
   • Elle a ene ûtinne d' anêyes, et i vont ambedeus (avou s' pa) å martchî po-z atchter li berå k' on va touwer al Grande Fiesse — Lucyin Mahin, Vera.

Ratournaedjes

a pô près cénk

• Francès : huitaine ^(fr)