paiyî

péyî

I. [v.s.c.]

1. voleur ene sacwè k' on sait bén k' on årè nén, et ndè divni cåzu malåde. D' å long des måjhons må stampêyes, Avou leus iys d' gamén ki péye, Les ovrîs vont, sins spwer, biesmint S' crever ç' djoû ci po mindjî dmwin (F. Dewandelaer). Loukîz a: djéryî, bediver, teguer. F. se languir, soupirer, gémir. >> fé péyî: fé ratinde ene sakî k' a håsse d' ene sacwè. Dj' el a fwait péyî divant d' lyi dner di m' toubak ([Motî d' Nivele]]). F. faire languir.

2. sinte (noder) les passêyes d' on djibî, tot djåzant d' on tchén d' tchesse. Waite, mi tchén come i péye; gn a on lapén, surmint (Motî do Coûtchant walon). F. s'exciter.

II. [v.c.n.d.]

1. péyî après djéryî après. Ele ni fwait ki d' péyî après çki les ôtes ont ([Motî d' Nivele]]). Comint çk' on fwait cwand l' breyoe sûne, cwand l' schô d' nosse mame nos emacrale cwand, rapetachant ses plaijhis, el tchå pîle et péye après ses veyous-voltî (D. Trempont). F. convoiter.

2. péyî po ki pîler, si plinde po-z aveur åk. Il a vnou péyî por mi lyi dner on pwin (Motî picård d' Irchonwé). F. quémander, implorer, solliciter.

| péyant, péyante [addj., purade padvant] k' est ki péye. I fjheut des péyants iys, tot rwaitant les ôtes efants ki mougnént des crostions. F. envieux, désireux, rempli de désir.

| péyåd, péyåde [addj. & o.f.n.]

1. djériåd. F. envieux, avide.

2. bribeus(e). N' alez nén fé l' péyåd po-z awè des puns po rén ! C' est ene péyåde k' elle est todi a vost ouxh (Motî picård d' Irchonwé). Vla co l' péyåd k' arive cwand k' on s' va mete a tåve. F. mendiant, quémandeur, pique-assiette. >> co pus péyåd k' on tchampete: paski, dinltins, les tchampetes vinént briber mon les djins, po-z "arondi leus féns d' moes".

| péyeu, péyeuse u péyresse [o.f.n.] péyåd(e). F. quémandeur, solliciteur.

| péyon [o.n.] sacwè k' on péye après. F. rêve, désir, vœu. On blanc Noyé: les cazuwires péyons d' on reve d' efant (C. Quinet). Loukîz a: rafiya.