eviè

eviè / evier (divant on prono u èn adviebe å mierpî) [divancete]

1. (divant on coplemint d' plaece) mostere on movmint did ci å lon. Il est evoye eviè Bijhe. >> evier ci, evier la: avår ci, avår la. F. dans ces environs. >> wangnî aviè: u >> aler eviè: aler do costé di F. se diriger vers.

2. aviè, diviè (a pô près å moumint di). C ' esteut eviè shijh eures del vesprêye.

Etimolodjeye : bodje viè, betchete e-.

| eviè di eviè (divant on coplemint d' plaece). Eviè d' tola, c' est l' Prûsse (ramexhné pa J. Haust). F. de ce côté.

Mots d' etroclaedje :

• eneviè
• edviè
• pa-eviè

Omonimeye :

• evier 1 (laid costé)

---

• Dipus d' racsegnes so les dvancetes
• "Eviè Nonne", tite d' ene ramexhnêye di noveles da Lucyin Mahin