mierpî

mierpî [o.n.] sillabe tote seule, tot djåzant di des adviebes (ci, la, cial), des dvancetes (so, pa, po) et sacwants nos (an, djoû, nute) ki fwaiynut prinde on R di rawete a sacwantès dvancetes metowes padvant. Prono å mierpî, adviebe å mierpî, sustantif å mierpî.

Etimolodjeye: mot d' aplacaedje adviebe mier + sustantif pî, 2004.

---

Dipus d' racsegnes sol rîle do mierpî