Aller au contenu

afuteu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : «afuter».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin afuteu afuteus
femrin afuteuse afuteuses
afutresse afutresses

afuteu omrin

  1. (tchesse) onk k' afute å djibî, di s' plin droet.
  2. onk k' afute å djibî, e fråde.
    • Muchî padrî ene soke, il aveut rwaitî Doné l' afuteu ki, tos les djoûs, pexhive on plin saeyea d' pexhons Robert Arcq, dins «Gustin, el lapén pexheu» (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Coûtchant, w. do Mitan

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E1, C13, S0, R13

Ratournaedjes

[candjî]
onk k' afute e fråde Loukîz a : bracnî