ariver
Aller à la navigation
Aller à la recherche
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
Bodje « rive », avou l’ betchete « a- » d’ aprepiaedje des viebes, avni al rive.
Viebe[candjî]
Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | arive |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | arivez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | arivans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | arivnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | arivrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | arivéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | arive |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | arivé |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
ariver
- (v. sins coplemint) ridjonde li plaece k' on-z î dveut aler ou vni.
- Il a arivé tot crou d' tchôd.
- (v. sins coplemint) (sessouwalité) avinde l' orgasse, po ene kimere, todi.
- Ir al nute, dj’ a moussî el tchambe di mes parints, et m’ mame, k’ aveut les pîs cåzumint å plafond, breyeut : « O ! mondju, dj’ arive, dj’ arive… » — André Mottet (fråze rifondowe).
- (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a ») parvini a (fé çou k' on dveut).
- T' as arivé a l' dismonter, t' moteur ?
- (v. sins djin) si passer, po èn etrevén.
- Il arive k' on s' brouye, minme sins boere.
Ratourneures[candjî]
- ariver a bon pôrt
- ariver å bal cwand les violoneus roistèt les vierletes
- ariver trop timpe u : timprou pa u : di boune eure : divant l' eure k' on dveut.
- ariver trop tård u : tårdou : après l' eure k' on dveut.
Parintaedje[candjî]
Sinonimeye[candjî]
Dizotrins mots[candjî]
- (ridjonde li plaece k' on-z î dveut vni): abizer, adramter, aploûre, abroker, acori, avoler, adårer, aplonkî
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes[candjî]
avni la k' on dveut
avni a l' orgasse po ene kimere
Loukîz a : djouwi
