Aller au contenu

bômer

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Bodje « bôme » avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes

Viebe

[candjî]

bômer

  1. fé on trô pa dzo tere, ene bôme, copurade po des biesses.
    • Les foyants ont bômé del nute.
  2. fé on trô, po ene mene ki sclate.
    • Li mene a bômé, elle a levé l' pire, mins sins l' råyî.
Parintaedje
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Etimolodjeye 2

[candjî]

viebe fwait sol mot-brut bôm!

Viebe

[candjî]

bômer (1ire troke) (codjowaedje) (v. sins coplemint)

  1. souner foirt, tot djåzant d' ene clotche.
    • Il etind bômer des clotches.
    • Ès cour bate li berloke et ces peneusès clotches todi a bômer, bômer José Schoovaerts (fråze rifondowe).
  2. buker siconte d' ene deure sacwè, tot fjhant on gros brut.
    • Les stoubions do vint vinént bômer conte on cwårtea d' baracmints plantés e mitan des prés. Willy Bal (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]
  1. bômer ås moirts : souner ene transe.
    F. glas.
Parintaedje
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :