Aller au contenu

copeye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « copeye », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
copeye copeyes

copeye femrin

  1. dobe (d’ on scrijhaedje, ene imådje, evnd).
    • Fé ene copeye d’ on documint.
    • Si on prind l’ copeye des « Règles d’orthographe wallonne » da Jules Feller, on voet bén ki li « Feler » ki Onté disfind est kécfeye lon erî des rîles do ci k’ els a fwait. Jean-Pierre Hiernaux (fråze rifondowe).
  2. imitåcion (d’ ene sacwè) ki n’ est nén l’ vraiy.
    • Voss saetch Vuitton, çou n’ est k’ ene copeye.

Ratournaedjes

[candjî]
  1. copeye di såvrité : dobe d’ on fitchî infôrmatike.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
copeye
copeye di såvrité
  • Francès : (copie de) sauvegarde