Aller au contenu

groûler

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « grunnire » (minme sinse), avou on ridaedje N/L, çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Viebe

[candjî]

groûler (v. sins coplemint) (1ire troke) (codjowaedje)

  1. (brut) fé on fond brut del goidje, sins disserer les dints.
    • On vént å monde, troes cwårt do tins E breyant ; on tchoûle et on tchoûle ; El vizaedje ratchitchî, on groûle ; Come s’ on n’ sereut djamåy contin. — « Malton », El Bourdon, 1, setimbe 1949, p. 5..
  2. (brut) fé on sourd mançant brut del goidje, tot djåzant do tchén, do liyon.
    • Tes omes k' ont passé cial tot fjhant l' pôlet l' madoûle
      Po sayî d' nos emacraler,
      N' ont nén compris ki l' djoû k' on liyon groûle
      Il est bén målåjhey a-z andoûler !Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120 (fråze rifondowe).
    • On-z atindeut nos boyeas ttafwaitmint vudes groûler disk’ åd dibout do tchmin. Noëlla Martin.
    • Et s’ i lyi prind d’ groûler télfeye Et d’ emonter avou l’ måle bijhe K’ ashofele do waeraxhe payis, I n’ lyi deure ki l’ valeur d’ ene brijhe. Henri Bragard, cåzant d’ l’ aiwe di Wårtchene.
  3. (brut) fé on sourd brut.
    • Li vinte ki groûle dit ene paskeye k’ on-z ôt åd dizeur di tos les resploes. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.15 (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fé on brut ki vént d’ inte les dints
fé on sourd mançant brut del goidje, tot djåzant do tchén, do liyon
fé on sourd brut, po des sacwès