Aller au contenu

houbion

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : schovion.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje neyerlandès «hop» (minme sinse) (avou rvuzlaedje p => b) avou l’ dobe cawete « -ion ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
houbion houbions

houbion omrin

  1. (plante) plante k' on mete po fé del bire.
    • Il a des bresses come des pîces å houbion, Simon (vî cråmignon).
    • Les åbes et les houbions floris,
      Asteure ni leyèt pus cori
      Tot avå Droixhe ene doûce alinne. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.183, “Les Prés d’ Droèhe” (fråze rifondowe).
    • Li houbion crexheut plin les håyes Pierre Otjacques.
  2. souwé flormint di cisse plante la k' on mete po dner do gosse al bire.
    • Po fé 50 lites di boune bire, i fåt 250 grames di houbion Pierre Otjacques.

Parintaedje

[candjî]

Dizotrins mots

[candjî]

Dizeutrins mots

[candjî]

bire

Ortografeyes

[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : O4, R13

Ratournaedjes

[candjî]
plante k' on mete po fé del bire
souwé flormint del plante, po fé del bire


Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike houbion so Wikipedia.