linroû

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « lin » avou l’ dobe cawete « -roû », oujhea ki magne voltî les grinnes di lén; mot cité dins l’ FEW 5 368b-369a.

Prononçaedje[candjî]

Asteme ! Ci mot ci a on scrijha « -in- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ẽ/ mins /in/, çou ki respond a on scrijha Feller « -in′- ».

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
linroû linroûs

linroû omrin

  1. (oujhea) pitit moxhon xhufleu ki l’ sincieus no, c’ est : Acanthis cannabina.
    • Dji n' a ni colon, ni cok, ni linroû ni pinson
      Et come dji sai k' tchaeconk a si ptit colebreye
      Mi, dji vou passer m' tins, a boere sacwants ptits dmeyes
      — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe).
    • Dji n' ritrouve pus l' vete coxhete
      La k' pidjolént les fåbites,
      Linroûs, pénsons
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 60 (fråze rifondowe).

Sipårdaedje do mot[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes[candjî]

oujhea xhufleu Loukîz a : linet