medaye
Sustantif
[candjî]medaye femrin
- plakete di fier avou on dessén k' on pind a s' cô ou a s' paltot.
- Les discours, les medayes,
Fjhèt l' djoye des decorés ;
On tchante, on fwait guindaye ;
On freut l' bran po s' cwiter ! — Jean Dessard, D'ine cohe so l'aute, 1939, p.81, Al Sainte Båre (1936) (fråze rifondowe). - Minme ki nos alans awè des medayes, come Petinåtchet l' a stî prometou. — José Schoovaerts (fråze rifondowe).
- Les discours, les medayes,
- (radoûcixhanmint) ronde schite.
- Amoureuzmint s' tinant pol taye, come i n' fwait nén lådje po passer. Il arive k' i vont pesteler å mitan d' ene medaye. — François Loriaux (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî](minme sourdant etimolodjike)
Mots d’ aplacaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
