Aller au contenu

rinoncî

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
rinoncî ernoncî rnoncî

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « renuntiare » (rapoirter, anoncî).

Prononçaedje

[candjî]

(rinoncî & ernoncî)

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) rinonce
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) rinoncîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) rinonçans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) rinonçnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) rinonçrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) rinoncive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) rinonce
pårt. erirece (dj’ a, vos av) rinoncî
Ôtes codjowaedjes come picî

rinoncî

  1. (v. sins coplemint) èn pus voleur porshure.
  2. (v. sins coplemint) (mot d’ cwårdjeu) èn nén li coleur di cwåte k’ on djowe.
  3. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a ») èn pus vleur continouwer (li sacwè k’ on va dire).
  4. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a ») èn nén vleur (ene scwè k’ on-z î a droet).

Parintaedje

[candjî]