Aller au contenu

rno

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
rino erno rno
Dobès rfondowes
rno rin

Etimolodjeye

[candjî]

Spotcheye cogne di rino.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
rno rnos

rno omrin

  1. (antomeye) organe metou divant li dzo del schene (ås djins), padzo l' dirî del schene ås biesses ås cwate pates, et ki rapeure li coir, produjhant li xhlé.
    • Tonwere di berce; dj' a co l' wespiyant diåle dins mes rnos José Schoovaerts (fråze rifondowe).
    • Vos ploz eto tchoezi di fé råyî tafwait : li pire et li rno avou José Schoovaerts (fråze rifondowe).
  2. erî del schene do dos, et boket do coir metou di ttåtoû.
    • Mi mame, on grand bleu dvantrin sins bavete nuké ås rnos, côpeve del verdeure e corti (Jacques Hensschen)

Ratourneures

[candjî]
  1. boket å rno (mot d’ mangon) boket d' tchå avou li rno dvins.
  2. ses rnos ni bagnèt nén dins l' saeyén : i (ele) n' est nén crås(se).

Parintaedje

[candjî]

(minme sourdant etimolodjike) (sol bodje "rin")

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

rin

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant, Roman Payis

Ortografeyes

[candjî]

Loukîz a : « rino »

Ratournaedjes

[candjî]
organe rapurant do coir
dizo del schene

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike rno so Wikipedia