Aller au contenu

bråcleu

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « bråcl- », bodje A do viebe « bråcler »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin bråcleu bråcleus
femrin bråcleuse bråcleuses
bråkelresse bråkelresses

bråcleu omrin

  1. onk ki s' vante.
    • Ca les minteus et les bråcleus,
      Ces la ki po taper ene copene,
      Metèt des wants, fjhèt des antchous
      Et trinte shijh sôres di reverince. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.122, “Nos Bottresses” (fråze rifondowe).
    • Ci n’ esteut nén parole e l’ air ca l’ ome n’ esteut nén on bråcleu Jean-Pierre Dumont, Tot tournant les pådjes (fråze rifondowe).
    • Tos boignes contes ! Vos n' alez tolminme nén mete vos poennes ås pîs d' on bråcleu !Paul-Henri Thomsin, ratournant e walon Walon’rèye, tére di lédjindes, 1998, p. 9 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
bråcleu