Aller au contenu

bômel

Èn årtike di Wiccionaire.

Addjectif

[candjî]

bômel, bômele [addj., purade padrî & [o.f.n.]

  1. k' a l' vizaedje u tot l' coir gonflé, copurade :
    1. d' awè trop boevou des gotes. On dit eto: shoflé.
      • Il a divnou bômel å boere do chnik. Motî Forir (fråze rifondowe).
      • Loukîz, djans, loukîz ene gote ké vizaedje ! Pa, seur k’ i dvénrè bômel, el divénrè-t-i ! Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.12 (fråze rifondowe).
    2. d' awè trop di cråxhe. On dit eto: fornouri.
      • "Trop d' avoenne et trop pô d' gorea" k' on dit a on gros bômel, ki s' ecråxhe pask' i n' boute nén assez.
    3. d' ene maladeye, do prindaedje d' ene drouke ki l' espaitche di tchessî evoye si aiwe, et tcheryî si aiwlinne.
      • I dvént bômel.
      • Dispu k' ele prind del cortizône ele divént bômele.
      • On bômel si inflé d' aiwlinne k' a poenne lyi veyeut on s' narene Buva troes pots, pixha shijh tones, Et dvinve ossu greye ki personne Lambert de Ryckman (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bômel
bômel
bômel