Aller au contenu

corince

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « cor- », bodje A do viebe « cori » avou l’ cawete « -ince ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
corince corinces

corince femrin

  1. (mot d’ medcén) foite schite.
    • Diåle vis dene a tertos l’ corince ! Marian de Saint-Antoine (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Li solo, c' est do plonk fondou, et les troes cwårts di nozôtes î atrapît l' corince. Mågré çoula, tant k' on n' ourit a fé k' a l' trope, on l' ava vite mwaistri. Totes les feyes k' ele si trova båbe a båbe avou les Francès, ele ava ene diloujhe a n' nén s' endè fé ene idêye Dieudonné Salme, Li houlot (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
foite schite Loukîz a : schite