Aller au contenu

disbåtche

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Svierba do viebe « disbåtchî ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
disbåtche disbåtches

disbåtche femrin

  1. estance d' ene sakî k' a pierdou l' espwer.
  2. estance d' ene sacwè k' est tote distrûte.

Ratourneures

[candjî]
  1. esse al disbåtche, si mete al disbåtche, si taper al disbåtche
  2. endaler al disbåtche

Sinonimeye

[candjî]
  • (estance d' ene sakî k' a pierdou l' espwer) : Loukîz a : « disbåtchance »
  • (estance d' ene sacwè k' est tote distrûte) : disbrôle

Fås amisse

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
estance d' ene sakî k' a pierdou l' espwer