djeniton
Loukîz a : «Djeniton»
Etimolodjeye
[candjî]Bodje «Djene», avou l’ dobe cawete « -iton », ou bodje «Djenete» (avou candjmint d’ voyale), avou l’ cawete « -on »
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| djeniton | djenitons |
djeniton femrin
- mayon (djonne feye k' on voet voltî).
- Å moumint k' il aléve rabressî s' djeniton, li morea k' el poirtéve lyi fjha ene téle pertinne k' i reguina-st e s' sondje al valêye des nûlêyes — Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére, p. 71 (fråze rifondowe).
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.