hiné
Apparence
Pårticipe erirece
[candjî]hiné
- Do viebe « hiner »
- C' esteut l' galant da Dzirêye, ki Djan aveut-st on djoû prins pa l' pea des rins et hiné sol pavêye. — Marcel Hicter (fråze rifondowe).
Addjectif
[candjî]singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | hiné | hinés |
femrin padrî | hinêye | hinêyes |
femrin padvant | hinêye | hinêyès |
hiné omrin; (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- k' a beu on pô trop di vén.
- Nos esténs dedja on pô hinés tot les cwate; et vla k' onk des plankets cmince ene paskeye on pô cråsse ki l' måtourné a fwait so les amours da Leloup— Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 114, "L'infifélité d' Catrène" (fråze rifondowe).
- k' a stî metou evoye e l' air.
- Viyès airs di rondes-danses et d’ cråmignons
Hinêyes el grande gaspoye
Des djaenès foyes
Ki s’ agridjèt-st ås bohêyes, å waezon,
Spitèt-st evoye come des moxhons.
— Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Nôvimbe », 1922-23, p.38 (fråze rifondowe). - BERNALMONT. - Blessî ?
VICTOR. - Deus feyes : ene feye a Saragosse, al tiesse, d' on côp d' pougnård hiné e traite pa on bandit, ene nute, tot montant d' gåre… L' ôte feye, cial å molet, avå l' groûlante Rûsseye. — Joseph Mignolet, "Al bèle fontinne, comèdèye è treûs-akes", 1924, p.49 (fråze rifondowe).
- Viyès airs di rondes-danses et d’ cråmignons
Sinonimeye
[candjî]Ortografeyes
[candjî]E rfondou walon :