Aller au contenu

montêye

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : montêyes.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « monter », avou l’ cawete « -êye ».

Prononçaedje

[candjî]

Pårticipe erirece

[candjî]
singulî pluriyal
omrin monté montés
femrin montêye montêyes

montêye femrin

  1. femrin pårticipe erirece (fok dins ene fråze al vwès passive), do viebe : «monter».
    • Li guinguete a stî montêye so rén do monde di tins.
    • Ene hålete, c' est ene sôre di bounete di toele, montêye so des fis d' fiers

Ratournaedjes

[candjî]
montêye

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin monté montés
femrin padrî montêye montêyes
femrin padvant montêye montêyès

montêye femrin

  1. (botanike) k' a crexhou e smince, po ene verdeure.
    • Les raecenes sont montêyes.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
montêye montêyes

montêye femrin

  1. (djeyografeye) plaece k' ene voye monte.
    • Il a toumé moirt dins l' montêye di l' Obisse.
  2. apas d' èn escayî.
    • Waite a twè! gn a ene montêye k' est findowe.
  3. todi pluriyal Loukîz a : «montêyes».

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

gripete; Loukîz a : « gripete »

Contråve

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
voye ki monte
apas d' èn escayî