Aller au contenu

pîton

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]

pîton, pîtone [o.f.n.]

  1. djin a pî, onk (ene) k' eva tot rotant.
    • Les omes a tchvå djinnèt les pîtons Motî Forir (fråze rifondowe)..
    • Nosse messaedjresse est ene boune pîtone (H. Forir).
    On dit eto: roteu.

F. piéton.

  1. passaedje ås pîtons plaece po les djins a pî passer houte d' ene voye avou des otos.
    F. passage pour piéton.

Etimolodjeye: bodje pît-, avou l’ cawete « -on », 1835.

| pîtonrece [o.f.n. & addj., todi padrî]

  1. metou (owe) fok po les pîtons (tot djåzant di rowes, di stindêyes å mitan des veyes).

Disfondowes: pîton'rèce, pièton'rèce, pîtoun'rèce.

Etimolodjeye: avou l’ cawete « -rece », sol tcherpinte do F. piétonnier, 2000.


Omonime: