Aller au contenu

ratoû

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « toû » avou l’ betchete « ra- ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ratoû ratoûs

ratoû omrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. toû k’ on fwait po rén.
  2. saye di tromper èn ôte.

Ratourneures

[candjî]
  1. Des toûs et des ratoûs : des tournicaedjes, sins ariver a çou k’ on vout.
    • Après bråmint des toûs et des ratoûs, Abråm arive å payis d’ Canawan (Marie-Claire Desmette).
    • I nd ont fwait, des toûs et des ratoûs, po-z avni disk’ a ci Motî Gilliard (fråze rifondowe).
  2. Endaler toû et ratoûs : ni fé k’ aler et vni.

Sinonimeye

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Pwaire minimom

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
distoû
toursiveuzreye