Aller au contenu

seré

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : Serè, sere.

Prononçaedje

[candjî]

Pårticipe erirece

[candjî]
singulî pluriyal
omrin seré serés
femrin serêye serêyes

seré omrin

  1. pårticipe erirece do viebe « serer ».

Ratournaedjes

[candjî]
seré

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin seré serés
femrin padrî serêye serêyes
femrin padvant serêye serêyès

seré omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. clôs.
    • Dj’ a trovés tos ouxhs serés.
    • Li doirmåd croet vey passer divant ses påpires serêyes tot çou ki gn a d' pus bea sol tere. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.66 (fråze rifondowe).
  2. sbaré, disbårté, k’ a yeu peu, dins l’ ratourneure : awè stî seré.
    • Dji t’ pou waeranti ki dj’ a stî seré, et ki dj’ n’ è moennéve nén lådje.
    • Dj’ a stî seré cwand dj’ l’ a veyou toumer do toet. Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
    • Il a stî seré di vey si pere. Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
clôs
sbaré, disbårté, k’ a yeu peu