sins

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye 1[candjî]

Tayon-bodje latén « sine » (minme sinse), avou assaetchance di l’ orthografeye do francès « sans » (radjoutaedje d’ on S k’ on n’ ôt nén).

Divancete[candjî]

sins (nén candjåve)

  1. mostere ki çou ki shût manke.
    • Vos froz bén sins mi, don, les omes.
Ratourneures[candjî]
  1. sins pont di / sins nou
  2. sins rujhes, sins må sins rujhe
  3. sins må sins malice
  4. sins rindaedje, pont d’ pardonaedje
  5. sins feu ni leu
Contråve[candjî]
Omofoneye[candjî]
  • sint (ome ki s’ a bén codût)
  • sin (pwetrene di feme, fén mitan di)
  • sint (viebe « sinti »)
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes[candjî]
mostere ki çou ki shût manke

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
sins

sins omrin

  1. botaye djusse vudeye.
    • Tinoz l’ dierin vere ; et vola co on sins.
Ratournaedjes[candjî]
botaye djusse vudeye

Etimolodjeye 2[candjî]

Svierba do viebe « sinti » avou l’ cawete di codjowaedje « -s »

Codjowa[candjî]

sins

  1. indicatif prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « sinti »
    • Ti sins çou ki dj’ sin ?

Ratourneures[candjî]

  1. ti sins bén !