Aller au contenu

åmône

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : åmonne.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje tîxhon « hamperen » ‎(« frambåjhe ») avou l' assaetchance di « åmonne ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
åmône åmônes

åmône omrin

  1. frut d’ l’ åmonnî, ki s’ magne, fwait di totès ptitès boles, come des makes d’ ataetche, ki mawrit do moes d’ awousse å moes d’ octôbe.
  2. (Lidje) frambåjhe.
    • Vos n' magnrez måy pus mes åmônes !
      K' av fwait d' mes gurzales di wandion!…
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. aveur li cour come ene åmonne : aveur bon cour, esse di dnêye, esse midone.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Notule d’ uzaedje

[candjî]

So Lidje, åmône ou åmonne pout ossu voleur dire frambåjhe. Po bén les rmete, on dit don noere åmône ou rodje åmône.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Omofoneye

[candjî]
  • (possibe) åmonne (dinêye a on pôve)

Ratournaedjes

[candjî]
noer frut
rodje frut (Lidje)