tcherå

Loukîz eto : Tcherå.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « tcher- » ‎(« tchår ») avou l’ cawete « -å »; dedja la e vî lingaedje d’ oyi (vî francès « charral »); pol deujhinme sinse, pôreut esse ossu on scawaedje di « tcheriåve (voye) », çou k' esplicreut li djinre femrin ritrové dins les riscrijhaedjes e francès d' Beldjike.

Prononçaedje[candjî]

AFE :
- diferins prononçaedjes : /t͡ʃɛ.ˈʀɔː/ /t͡ʃɛ.ˈʀaː/ /t͡ʃɛ.ˈʀoː/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /t͡ʃɛ.ˈʀɔː/
Ricepeures : tche·rå

Sustantif[candjî]

singulî	pluriyal
tcherå	tcherås

tcherå omrin et femrin (mot bikebok)

(mot do bastimint) bastimint d’ cinse grand assez po-z î mete on tchår.
- C’ est l’ moumint d’ rôler l’ four, ca del tcherå amonte on brut d’ atelêye — Henri Simon, "Fènå-meûs" (1907) (fråze rifondowe).
- Les loyeus n’ tchantént pus po complaire les loyeuses,
  Les tchårs avént dzerté les tcherås tot cmoudris,
  Et l’ grande rowe del mônreye, tote noere et viermouyeuse,
  Fjheut flatchter ses aiyetes, el corante aiwe do bî— Louis Lagauche, « Li p’tit hièrdî », Tchant II, L’ èvolêye (fråze rifondowe).
minme bastimint po l’ industreye u l’ comiece.
- Nos estans etassîs a cénk cints dins on grand tcherå — Les crwès dins les bruwères (fråze rifondowe).
(vî vî mot) (mot des voyes et tchmins) voye ki monte foirt roed, foû d’ ene sitroete vå, li seule k’ on î pleut passer avou on tchår, divinltins.
- Gn aveut des tcherås k’ ont leyî des nos d’ plaece a Dinant, a Nefe, a Åssôrt, a Moite Han.
- Nos pasrans pa l' tcherå — Motî Haust (fråze rifondowe).