Aller au contenu

ådvins

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ådvins

ådvins omrin

  1. çou ki gna divins ene sacwè.
    • Fi d' ovrîs stocaesses et dogaesses,
      Al roede sicrene, al vireuse tiesse,
      Ås bresses d' acî et fwaits tot d' niers,
      Cwand dj' bouxhe so mi stoumak di fier,
      L' ådvins resdondixh et xhiltêye Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 123, "Quî dj’ so" (fråze rifondowe).
    • Li cope d’ ådvins vént-st aprume do reupyî et d’ s’ essocter sol boird del tåve. Arthur Xhignesse, « Boule-di-Gôme », 1912, p.9 (fråze rifondowe).
    • I rblankixhént l' ådvins et l' ådfoû godronént l' pî des meurs et ptit-z a ptit, on veyeut l' viyaedje tot blanc rglati come on piele dins l' verdeure Eugène Gillain (fråze rifondowe).

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
ådvins