Belaire
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
(1275) Belleere, (1314) Balere. Vénreut d’ èn aplacaedje di « bel air »[1].
Prononçaedje[candjî]
- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bɛ.lɛːʀ/
- Ricepeures : Be·laire
No prôpe[candjî]
Belaire
- ancyin ptit ban del Walonreye, rebané avou Binne-Heuzea.
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes[candjî]
Sourdants[candjî]
- ↑ Henri Del Vaux, Dictionnaire géographique de la province de Liége, 1841, t. 1, p. 61 (Google Books)