Aller au contenu

clame

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje tîxhon « Klamme » (eto po serer des fiers); racuzinåve avou l’ almand « Klemme ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
clame clames

clame femrin

  1. (industreye) plat fier avou deus trôs po mete des boulons, ki sieve a raloyî deus bwès, deus rays di tchmin d’ fier, evnd.
    • Ès goyî taxhlêye ostant di spites di raetchon ki les meyes estoeles ki s’ evolnut d’ ene clame k’ on rsôde. Louis Lecomte (fråze rifondowe).
  2. (mot des mnujhîs et scrinîs) dobe fier po tni deus bwès onk djondant l’ ôte.
    • Po fé les grossès clames di catoize, di bén dijh milimetes di spexheur, on meteut cwate fiers e feu ; on bateut ene ponte et pwis l’ ôte ; on tournéve åtoû del poere, todi pus lon, todi pus betchou. — responda da Léon Jeunehomme Li Rantoele 85 p. 17) (fråze rifondowe).
  3. clå rployî so lu-minme et picant ås deus dbouts po-z ataetchî li fi d’ ronxhes so les pås.


Sinonimeye

[candjî]

Pwaire minimom

[candjî]

chlam

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
riployî dobe clå

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike clame (discramiaedje) so Wikipedia.