Aller au contenu

disfé

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe «», avou l’ betchete « dis- » di disfijhaedje des viebes.

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) disfwai
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) disfijhoz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) disfijhans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) disfwaiynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) disfrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) disfijheut
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) disfwaiye
pårt. erirece (dj’ a, vos av) disfwait

disfé

  1. (viebe å coplemint) dismantchî.
    • Et disfé docô l' acoird militaire et revoyî l' ambassadeur. Ki rfuza d' lever l' daxhe, ni ricnoxhant nén l' otorité d' ses foteus-a-l'-ouxh — Lucien Mahin, Li Rantoele, l° 107 (ahan 2023) p. 4.
    • On s’ amuzéve a disfé les maketes des clåves Motî Alphonse Massaux (fråze rifondowe et rarindjeye).
  2. (viebe å prono) si dishaler di.
    • Apus k' les craheas del sitouve di Lovin, i gn aveut pont d' ebertacantès afwaires a s' disfé José Schoovaerts.

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Mins l' mot n' est nén todi dins :

Ratournaedjes

[candjî]
dismantchî
si dishaler di