Aller au contenu

djeton

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Bodje « djete » avou l’ cawete « -on ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
djeton djetons

djeton omrin

  1. (botanike) coxhe ki djete tchaeke anêye a èn åbe.
    • La k' di m' mame dj' esteu co l' cint-meyes,
      C' est dlé vos ki l' djeton di m' veye
      Si drovia tot vs loucant passer
      Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 101 (fråze rifondowe).
  2. pitite coxhe ki rcrexhe a l' axhele d' ene ôte, et k' i fåt côper (toubak, vegne); on dit « djetoner ».
  3. (mot d’ zolodjeye) oû edjermoné ki s' agritche al matrice des biesses ås tetes.
  4. (belès-letes) fi, feye, efant.
    • Sins piède corèdje, li neûr mouton
      Racovia l' leûp d' ine pê d' mouton,
      A l' infåme dina des djètons,
      Al djaloz’rèye dès-éles d' airtchîtche. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24-25.

Parintaedje

[candjî]

ridjeton

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
coxhe ki djete
oû edjermoné ki s' agritche al matrice