djowion
Apparence
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
djowion | djowions |
djowion omrin
- (mot d’ djowalî) precieuse pire u berloke d' ôr, k' a mo del valixhance.
- Elle a metou tos ses djowions — D.T.W.
- Li solo shonne dischinde di l' ôte costé do monde,
Tot leyant, cial et la, des brimbådes di djowions— Émile Wiket, "Fruzions d' cour", "A nosse grand poète Colas Dèfrècheux" (fråze rifondowe). - On-z a bea dire, veyoz vs, mins l' vwès do ptit capon
Ki potche la drî ses vedjes, meta del powezeye
E l' åme do bråve ovrî, come e l' åme des usteyes,
Po fé l' glwere di nosse Lidje tot lyi dinant des djowions
— Louis Lagauche, "L' inmant", L' årmurî, (1947), p. 93 (fråze rifondowe).
- foirt bele sacwè pol ci k' end est amateur.
- Asteure on rfwait des çanses avou do walon d' pôve cwålitè, adon k' des ptits djowions dmanèt ezès ridants — Marcel Slangen (fråze rifondowe).
- djin k' on voet foirt voltî.
- Grigwere aveut ene pitite båshele
K' il inméve a l' adoråcion.
Po ses ouys, nole n' esteut si bele;
Po s' cour c' esteut l' pus peur djowion — scrijheu nén noté (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]foirt bele sacwè
Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Sipårdaedje do mot
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]Waitîz eto
[candjî]Lijhoz l’ årtike djowion so Wikipedia