Aller au contenu

fåte

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « fallita » do viebe « fallere » (én nén fé, tromper).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
fåte fåtes

fåte femrin

  1. on mancmint a ene rîle, a on dvwêr, a ene sacwè k' on doet fé, croere, dire...
    • C' est di s' fåte. C' est lu l' fåte. C'est lu les fåtes.
    • DÅVID. -Mon Diu, c' est l' fåte di Louise.
      ADELE. -Louise n' est k' ene mactêye. Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.10 (fråze rifondowe).
  2. Ene flotche, on mancmint a ene rîle dins on djeu, dins li scrijhaedje, on mestî, èn årt, evnd.
    • Coridjî ses fåtes.
    • (å djeu d' bale) I fåt rcassî l' bale djusk'a tant k' onk des djoweus l' mete fåte D.T.W.
  3. (mot d’ rilidjon) petchî.
    • La dzeur, tot s’ paye tchirmint,
      I fåt tot on sieke di tourmints,
      Po racwiter li pus ptite . Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.91, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

fé fåte, fåte di, fåte ki

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

difåte, flotche, måcule

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
fåte