målignant
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
Dedja e vî francès « malignant » (ki n’ a nén d’ bounès idêyes el tiesse, po fé ene laide sacwè), do viebe e vî francès « malignier », do latén « malignus » ; çou ki dene on mot avou « må ».
Prononçaedje[candjî]
- AFE :
- diferins prononçaedjes : /mɔː.li.ˈɲã/ /ma.li.ˈɲã/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /mɔː.li.ˈɲã/
- Ricepeures : må·li·gnant
Addjectif[candjî]
singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | målignant | målignants |
femrin | målignante | målignantes |
målignant omrin
- ki n’ est måy po esse vayant, tot djåzant do caractere, di l’ oumeur.
- Ouy, il est d’ ene målignante oumeur.
- Dji sé k' les åmonnes vis fjhèt rire,
Mins rcrindoz l' målignant,
Ele leyèt ene sacwè k' ireut dire
Di wice ki nos rivnans !
— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 66 (fråze rifondowe).
- malén po si ådje, tot djåzant d’ èn efant.
Rilomêye do mot[candjî]
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- målih’gnant : E1
- målignant, målignante : E1
- malignant : C8
E rfondou walon :
- målignant, målignante : R10 (lére)
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- malignant : — Louis Lagauche.
Ratournaedjes[candjî]
ki n’ est måy po esse vayant, tot djåzant do caractere, di l’ oumeur
- Francès : grincheux (fr), revêche (fr), hargneux (fr), capricieux (fr), contrariant (fr), tracassier (fr)